Gyldne tider

No skal du få sjå noko du sikkert ikkje visste. Eg, Hanne og Stine gjorde dette nesten kvar dag i mange år. Det er nedlagt no, men du og du så lenge det varte. På rommet mitt hadde me ein eigen skule. Ein slags liksomskule. Saman var me lærarar for ein klasse på 17 elevar, som etter kvart blei til 19. Klassa vår begynte i 3A. Deretter blei det 4A, 5A, 6A og kanskje til og med 7A. Med andre ord, me blei aldri lei av denne leiken. Alle elevane hadde namn. Her har du klasselista:

Sandra Amundsen
Pål Arne Bjørkedal (Påli)
Kåre Didriksson

Marita Engenes

Linda-Katrine Evensen (kom i 6. klasse)
Kristian Lee Hallingdal (Kristian LH)

Sofia Jertzen

Kim Johnsen (kom i 6. klasse)

Anja Lommedal

Lars Henrik Namsen

Annika Ogna

Ine Pettersen

Geir Randaberg
Sille Seljåsen
Stian Strøm

Julia Sørensen

Åge Såle

Jon Fredrik Ånelv

Me fann etter kvart ut at det var ikkje nok med namn på eleven, og laga derfor namn på alle foreldre/føresette i tillegg. Du skal no få bli kjend med ein av elevane i 4A.

Pål Arne Bjørkedal:

"Ingen over, ingen ved siden". Pål Arne er sjefen. Han blir ofte kalt Påli. Pål Arne har blå auge og lyst hår med striper. Han har hol i det eine øyret. Han er saman med Julia i klassen. Dei blei i lag på diskoen på elevkvelden. Bestekompisen til Pål Arne er Kristian LH. Kristian LH er kjærast med Sandra i klassen. Kristian og Pål Arne likar å breaka. I tillegg spelar dei også handball og fotball. Pål Arne har ei syster som heiter Emma. Ho er veldig kul. Av og til får Pål Arne vera med kompisane til Emma. Det er stas. Pål Arne er eigentleg ikkje så flink på skulen, men han kan viss han vil.

Alle elevane hadde eigne skrivebøker. I byrjinga laga me alle bøkene sjølv med ark som me stifta saman til eit hefte. I tillegg stifta me ofte eit farga ark på utsida slik at bøkene fekk litt særpreg. Desse bøkene var kjempefine. Dei første bøkene me laga var elevbøkene. Som du ser hadde dei linjesystem utan ruter. Eg veit ikkje heilt kva me meinte me det, men det var sikkert veldig viktig å få fram sidan det fekk så stor plass på utsida. Inne i bøkene skreiv elevane om seg sjølv og teikna sjølvportrett. Alle hadde kvar sin farge på omslaget og dette blei veldig fint når me la dei i bunker. Alle elevane blei til saman ein slags regnboge, svært gjennomtenkt.
Elevane hadde også eiga minnebok. I dei hadde alle elvane minner frå medelevane og andre vennar.

Ikkje nok med det; elevane fekk og eigne meldebøker der foreldra skreiv meldingar til oss lærarar. Her er eit eksempel frå Åge si meldebok:

Me oppdaga fort at dei sjølvlaga bøkene var litt i tynnaste laget. Elevane skreiv så mykje at dei blei rett og slett litt fort utskrivne. Derfor kjøpte me ferdige kladdebøker i staden. I dei var det mykje betre plass. I tillegg hadde dei både linjesystem og marg. Me kjøpte oftast bøkene på Coop Mega eller Bok&Media til 2-3 kr pr. stk. I tillegg kjøpte me og plastlommar. Pengane fekk me frå klassekassa, ein konvolutt med 20 kr frå kvar av oss. Likevel brukte me sjeldan mykje pengar på bøker. Me fekk nemleg gratis bøker av Trine. Alle bøkene ho ikkje hadde bruk for, gav ho til oss. Det var omtrent berre ”dasspapir” bøker, men det gjorde ikkje noko. Dei var store og hadde både marg og linjesystem. Etter kvart fekk me til og med blomar frå ukjente!

Som alle klassar flest, er alle elevane svært ulike. Nokre er svært dyktige og pliktoppfyllande, medan andre er litt meir urolige og rappkjefta. Me likte godt å leika dei penslige jentene. I tillegg var det veldig kjekt å vera dei kule gutane. Då skrudde me ofte på musikk og dansa me ofte breakdance på golvet. Me hadde også ein elev med diagnosen ADHD. Sidan me hadde taushetsplikt, skal eg ikkje nemna namn, men denne eleven gjekk på tablettar. Me hadde sjølvsagt ikkje slike tablettar. Derfor brukte me fluortablettar. Det var veldig lærrerikt å ha ein slik eleven i klassa, og me blei nesten litt glad i han i slutten. Me laga også ein eigen klassekassett der elevane song og snakka. Den har eg enno.

Eg har tatt vare på mykje av skulen, noko eg er veldig glad for. Der er nemleg mykje legendarisk stoff som eg ikkje klarer å kvitta meg med.